Failing Forward
Het ondernemersleven zoals het is: Caroline De Cuyper
In 2016 leerden we Caroline De Cuyper (31) kennen als de helft van de Antwerpse Bikke & Smooz-tandem in “Mijn Pop-up restaurant”. Toen de ‘koppige kokkin’ als eerste het programma moest verlaten, was haar opluchting groot. De deuken in het zelfvertrouwen zinderden echter nog lang na. Maar… rasondernemers blijven niet bij de pakken zitten. Vandaag draagt deze selfmade woman eindelijk weer trots haar eigen (bedrijfs)naam en combineert ze haar passie voor food én interieur.
Een uit de hand gelopen PR-stunt
“Ik had “Mijn Pop-up restaurant” nog nooit gezien toen vriendin Gillian voorstelde om ons in te schrijven. Het leek een goed PR-plan: we waren allebei een eigen zaak aan het opstarten, zij als consultant en ik als cateraar, en we hoopten eigenlijk gewoon veel interessante contacten te leggen in de preselecties. Voor we het wisten, stonden we als geselecteerde kandidaten voor de camera.”
Caroline en de camera’s: geen match made in heaven
“Ik geraakte mezelf volledig kwijt in het programmaconcept en kon niet meer functioneren. Het voelde alsof ik in een veel te klein kleedje werd geperst… Je zit dan ook nog eens in een format dat al jaren draait en voor je het weet, word je afgeschilderd als ‘die arrogante Antwerpse die niet kan koken’. En ik kon ook écht niet meer koken zogauw de camera’s draaiden. Ik kon zelfs geen mayonaise meer klaarmaken, of mijn beroemde hummus. Die faalangst had ik als kind al; ik kan niet presteren als ze op mijn vingers kijken.
Ik heb me nog nooit zo ellendig gevoeld als in die periode van Mijn Pop-up. Ik wou er zo snel mogelijk weer uit, verder met de verbouwingen aan mijn net gekochte pand en verder met mijn eigen cateringbedrijf. We ronselden bewust geen stemmen voor de eerste afvalronde en waren enorm opgelucht dat we als eersten de deuren mochten sluiten.
De dag nadien ben ik op een vliegtuig gestapt en tien dagen gaan uitwaaien. De klappen kwamen pas later… Mijn zelfvertrouwen was serieus onderuitgehaald door de negatieve profilering op TV. Plots ging ik me echt schamen voor het feit dat ik weet wat ik wil en recht door zee ben.”
“Plots ziet heel TV-kijkend Vlaanderen je als ‘die arrogante die niet kan koken’. Natuurlijk doet dat je zelfvertrouwen geen deugd.”
Jezelf weer oprapen en heruitvinden
“Na mijn reis probeerde ik de draad weer op te pikken met mijn toenmalige cateringbedrijf Bonnie & Fro, maar dat liep niet van een leien dakje. Omdat slecht in mijn vel zat en omdat ik met Bonnie & Fro ook geen duidelijke identiteit had. Ik ben toen met een bevriende storyteller in zee gegaan om mezelf opnieuw uit te vinden. Een fantastische ervaring, waarbij we samen op zoek gingen naar de essentie van wie ik ben en waar mijn hart ligt, als mens en als ondernemer. Aan de hand van mijn portfolio werd duidelijk dat food en interieur de rode draad vormen in mijn werk. Nu verzorg ik totaalbelevingen die alle zintuigen prikkelen, al dan niet in mijn eigen creatieve hoofdkwartier in Deurne. Ik wil mensen verwonderen, van de eerste blik die ze werpen in de ruimte tot de laatste hap.”
Weer fier op eigen naam
“En mijn nieuwe bedrijfsnaam? Dat is –op aanraden van diezelfde geweldige storyteller- gewoon mijn eigen naam. ‘Think big, doe zoals grote artiesten en maak van jezelf je merk. Je bent dat waard.’ zei ze. Voor mij is het een mooie conclusie van een intens groeiproces. Ik kan opnieuw met trots mijn eigen naam dragen. Als mensen me vandaag op straat herkennen en ze vragen ‘ben jij niet die Caroline van Mijn Pop-up?’, antwoord ik dat ik inderdaad Caroline ben. Caroline van carolinedecuyper.com.”
Klikt het niet, dan botst het ook
“De belangrijkste les die ik de voorbije jaren heb geleerd, is dat ik ‘nee’ moet durven zeggen als ik aanvoel dat iets me niet ligt. En dat compromissen ten aanzien van je eigen persoonlijkheid een ‘no go’ zijn. Dat kan alleen maar fout aflopen. Ik heb de drang om in het plaatje te passen, wil door iedereen graag gezien worden. Maar mensen die goed weten wat ze willen –zeker vrouwen!- worden nu eenmaal niet door iedereen graag gezien. Dat leer ik stilaan te aanvaarden.”
Eens een ondernemer, altijd een ondernemer?
“Ik ben écht een onderneemster in hart en nieren. Ik ga uitdagingen aan met volle goesting, zonder schrik of stress. Natuurlijk denk je bij tegenslagen wel eens aan opgeven, maar eerlijk… ik zou niet anders kunnen. Toch niet in dit systeem. Als ik ooit de handdoek in de ring gooi, dan zal het zijn om een compleet ander leven te gaan leiden, in een compleet andere maatschappij. Een strandbar in Australië ofzo.” (lacht).
De Persgroep – 07.04.2018